Poprawa wykorzystania paszy jest ściśle skorelowana z rentownością produkcji. Większość środków podejmowanych w tym celu opiera się na zrównoważeniu proporcji pomiędzy energią a aminokwasami lub poprzez poprawę strawności paszy.
Poniżej przedstawiono pięć kroków ku temu, aby zoptymalizować wykorzystanie paszy jeszcze zanim trafi ona na fermę.
Krok pierwszy: Silos powinien być szczelny i czysty.
Pleśnie zużywają wartościowe składniki paszy, produkując przy tym mykotoksyny. Są one nie tylko niesmaczne, ale również toksyczne. Często zdarza się, że pasza jest wsypywana do silosów, które nigdy nie były czyszczone. Wilgotny i ciepły klimat szczególnie korzystnie wpływa na rozwój pleśni, nawet w pozornie pustym silosie pozostałości zeschniętej paszy na wewnętrznych ścianach mogą stanowić źródło zagrożenia dla kolejnych dostaw.
Nawet dodatek substancji wiążących mykotoksyny lub inhibitorów wzrostu pleśni mogą nie przynieść oczekiwanych skutków. Silos musi przejść okresowe czyszczenie i dezynfekcję. Bez tego może się zdarzyć, że rekomendowana dawka dodatków do paszy przeciwko mykotoksynom może być niewystarczająca.
Krok drugi: Używaj karmników, które zapobiegają rozsypywaniu paszy.
Może wydaje się to oczywistym, jednak warto podkreślić, jak ważnym elementem jest dobór odpowiednich karmideł. Dodatkowo karmidła powinny być kontrolowane w zakresie czyszczenia, rozmieszczenia, ilość ptaków przypadających na karmidło itp., aby zapobiec walce ptaków o paszę.
Krok trzeci: Kontroluj światło.
Wiadomym jest, że program świetlny oparty na całodobowym oświetleniu (np. 23 godziny światła i 1 godzina ciemności) nie wpływają korzystnie na strawność paszy. Podczas ciągłego oświetlenia pojawia się tendencja do wzrostu spożycia paszy oraz wydłużenia pasażu jelitowego. Wydłużone pobieranie paszy powoduje zużycie maksymalnego potencjału genetycznego brojlerów, skraca także czas interakcji paszy z enzymami jelitowymi, zmniejszając tym samym wykorzystanie składników odżywczych.
Dla porównania, program przemienny (np. 1 godzina światła i 1 godzina ciemności itd.) pozwala ptakom w pełni strawić paszę podczas odpoczynku (poprawa efektywności spożycia paszy, o ile ptaki nie przemieszczają się całą dobę bez celu) i daje się im wystarczającą ilość czasu na „uzupełnienie zapasów” podczas godzin światła. Jedynym problemem jest tutaj zapewnienie odpowiedniej ilości miejsca do tego aby ptaki jadły synchronicznie (w tym samym czasie).
Krok czwarty: Kontroluj wagi paków w zależności od wieku.
Jeżeli hodowca ma zakontraktowany odbiór ptaków, powinien kontynuować hodowlę zgodnie z wytycznymi, jeżeli jednak ptaki trafią na tzw. wolny rynek, może się okazać, że osiągnięcie wysokiej wagi zgodnie z wytycznymi może spowodować stratę w najbliższym czasie, spowodowaną tzw. przejedzeniem paszy.
Krok piąty: Dbaj o zdrowie ptaków.
Ptaki chore bądź zakażone subklinicznie nie jedzą tak dużo, jak ptaki zdrowe, a to co zjedzą zużywają głównie na walkę z chorobą. Dla porównania zdrowe ptaki, w szczególności te z dobrze rozwiniętym układem pokarmowym, zużywają składniki pokarmowe na maksymalnym poziomie.
Prawdopodobnie zakażenia subkliniczne ptaków mają największy wpływ na zużycie paszy i jeżeli nie diagnozuje się dodatkowych problemów w trakcie chowu, kończy się zazwyczaj na obniżeniu wydajności. Nie każda z powyższych wskazówek jest możliwa do zrealizowania na poszczególnych fermach, jednakże należy dołożyć wszelkich starań aby zminimalizować straty paszy podczas cyklu produkcyjnego.
Źródło:
Poultry International, 04 2016.